Dokładnie sześćdziesiąt osiem lat temu Kwidzyn zmagał się z porządkowaniem różnych spraw po dopiero co zakończonej wojnie światowej. W mieście stacjonowali Rosjanie, panował ogólny bałagan, a polska władza dopiero budowała swoje struktury.
Pierwszym nauczycielem, który przybył do Kwidzyna wczesną wiosną 1945 roku był matematyk Władysław Knysz. To jemu powierzono zorganizowanie szkolnictwa w mieście, które zaczynali rujnować Rosjanie. Mimo zapewnień władz o wszelkiej pomocy nie było to zadanie łatwe. Burmistrz użyczył jedynie jednego konia i powóz. Można by spytać co koń ma wspólnego ze szkolnictwem? Miasto musiał być już nieźle zdewastowane, skoro w kronice szkolnej zachował się zapis, że dzięki temu środkowi transportu dało się skompletować kilkanaście ławek, porozrzucanych po peryferiach miasta.
Pod koniec kwietnia 1945 roku pan Knysz dokonał spisu dzieci w wieku szkolnym. Chodził od domu do domu, wyszukiwał repatriantów, przesiedleńców, nowych mieszkańców miasta. Do szkoły zapisanych zostało 40 uczniów. Dwoje z dzieci posiadało nawet elementarz, który rodzice zapobiegliwie zabrali opuszczając poprzednie miejsce zamieszkania.
20 maja 1945 roku otwarto w Kwidzynie pierwszą szkołę. Pierwsze dni nauki zorganizowano w budynku przy ówczesnej ulicy Środkowej 18. W budynku tym dziś mieści sie Szkoła Muzyczna. Do pierwszej klasy zapisanych było 23 dzieci, a do drugiej 18 dzieci. Jeszcze przed otwarciem szkoły mianowano jej kierownika. Funkcję tę objął Jan Mówiński, ale na skutek choroby przez miesiąc zastąpił go Władysław Knysz. Ten rok szkolny trwał do 28 lipca. Bezpośrednio przed jego zakończeniem zapisanych było już 80 uczniów. O bardzo szybkim wzroście zaludnienia miasta świadczyły właśnie zapisy dzieci do szkoły. W kolejnym roku szkolnym naukę rozpoczęło już 293 dzieci, a w całym Kwidzynie zarejestrowanych było 600 uczniów. To spowodowało otwarcie drugiej szkoły podstawowej. Odtąd, od września 1945 roku w Kwidzynie działały dwie szkoły podstawowe: nr 1 i nr 2, choć początkowo obie w jedym budynku. Powodem był brak możliwości lokalowych, a konkretnie brak czasu na szybką adaptację i remont budynków szkolnych, stopniowo zwalnianych dla miasta przez Rosjan. Skład grona pedagogicznego w SP1, na początku września był następujący: Jan Mówiński - kierownik szkoły, nauczyciele: Paweł Mądry, Anna Kamińska, Aniela Zabłocka, Franciszek Zabłocki, Stefania Pietruszkówna, Janina, Gromadzka, Bronisława Skowrońska, Elżbieta Kopanicka, ks. Izydor Koźbiał, Kazimierz Kwiatek, Marian Błeszyński.
Pierwszym nauczycielem, który przybył do Kwidzyna wczesną wiosną 1945 roku był matematyk Władysław Knysz. To jemu powierzono zorganizowanie szkolnictwa w mieście, które zaczynali rujnować Rosjanie. Mimo zapewnień władz o wszelkiej pomocy nie było to zadanie łatwe. Burmistrz użyczył jedynie jednego konia i powóz. Można by spytać co koń ma wspólnego ze szkolnictwem? Miasto musiał być już nieźle zdewastowane, skoro w kronice szkolnej zachował się zapis, że dzięki temu środkowi transportu dało się skompletować kilkanaście ławek, porozrzucanych po peryferiach miasta.
Pod koniec kwietnia 1945 roku pan Knysz dokonał spisu dzieci w wieku szkolnym. Chodził od domu do domu, wyszukiwał repatriantów, przesiedleńców, nowych mieszkańców miasta. Do szkoły zapisanych zostało 40 uczniów. Dwoje z dzieci posiadało nawet elementarz, który rodzice zapobiegliwie zabrali opuszczając poprzednie miejsce zamieszkania.
20 maja 1945 roku otwarto w Kwidzynie pierwszą szkołę. Pierwsze dni nauki zorganizowano w budynku przy ówczesnej ulicy Środkowej 18. W budynku tym dziś mieści sie Szkoła Muzyczna. Do pierwszej klasy zapisanych było 23 dzieci, a do drugiej 18 dzieci. Jeszcze przed otwarciem szkoły mianowano jej kierownika. Funkcję tę objął Jan Mówiński, ale na skutek choroby przez miesiąc zastąpił go Władysław Knysz. Ten rok szkolny trwał do 28 lipca. Bezpośrednio przed jego zakończeniem zapisanych było już 80 uczniów. O bardzo szybkim wzroście zaludnienia miasta świadczyły właśnie zapisy dzieci do szkoły. W kolejnym roku szkolnym naukę rozpoczęło już 293 dzieci, a w całym Kwidzynie zarejestrowanych było 600 uczniów. To spowodowało otwarcie drugiej szkoły podstawowej. Odtąd, od września 1945 roku w Kwidzynie działały dwie szkoły podstawowe: nr 1 i nr 2, choć początkowo obie w jedym budynku. Powodem był brak możliwości lokalowych, a konkretnie brak czasu na szybką adaptację i remont budynków szkolnych, stopniowo zwalnianych dla miasta przez Rosjan. Skład grona pedagogicznego w SP1, na początku września był następujący: Jan Mówiński - kierownik szkoły, nauczyciele: Paweł Mądry, Anna Kamińska, Aniela Zabłocka, Franciszek Zabłocki, Stefania Pietruszkówna, Janina, Gromadzka, Bronisława Skowrońska, Elżbieta Kopanicka, ks. Izydor Koźbiał, Kazimierz Kwiatek, Marian Błeszyński.
 |
| To już 1946 rok, już na dziedzińcu budynku szkolnego przy ul. Chopina, gdzie ostatecznie "osiadła" Szkoła Podstawowa nr 1 |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz