Czwórka - moja szkoła

    Przy ul. Warszawskiej znajduje się malowniczo położony budynek szkolny. Wzniesiony został w tzw. w stylu funkcjonalizmu w latach 1930 -1931. Dwupiętrowy, nakryty czterospadowym dachem, z wertykalnym, przeszklonym ryzalitem. Na szczycie frontonu umieszczono zegar, spełniający funkcje estetyczne i praktyczne. O jakim budynku mowa?
    Na kompozycję architektoniczną i dekoracyjną fasady obecnej Szkoły Podstawowej nr 4 składają się poziome prostokąty okien obudowane ciemną, klinkierową cegłą, od których odbijają się jasne pasy tynku, przedzielające poszczególne kondygnacje. Dach od strony boiska przedziela balkon, dający rozległą panoramę na pradolinę Wisły.
    Nowy kompleks szkolny wybudowano na potrzeby sześcioklasowej szkoły średniej dla chłopców, istniejącej w Kwidzynie już od 1907 r. przy ul. Słowiańskiej. 2 października 1927 roku, z okazji 80 urodzin Prezydenta Rzeszy Paula von Hindenburga szkole nadano nazwę Hindenburgschule. W dniu 26 maja 1930 roku położono kamień węgielny pod budowę nowego gmachu dla tej placówki. Nowy budynek stanął bardzo szybko, gdyż już 29 września 1931 roku miało miejsce jego uroczyste otwarcie przy ówczesnej Hindenburgstrasse. Szkoła wyróżniała się spośród innych placówek bardzo nowoczesnym wyposażeniem. W 1932 r. nowoczesny gmach szkolny wzbogacono o skrzydło, w którym umieszczono szkoły: zawodową, handlową i gospodarstwa domowego. W 1935 r. było tu 493 uczniów, w tym dziewczęta, które stanowiły większość pobierających naukę. W 1941 r. rozpoczęto przekształcanie placówki w czterostopniową szkołę główną (Hauptschule).
    Klęska wojsk niemieckich oraz ofensywa Armii Czerwonej zmieniły oblicze Europy. Wkroczenie 29 stycznia 1945 r. Rosjan do ocalałego od zawieruchy wojennej miasta skończyło się dla niego tragicznie. Spaleniu uległo prawie całe Stare Miasto. Budynek przy ul. Warszawskiej 13 ocalał. Początkowo użytkowany przez Rosjan, zdewastowany, został oddany w ręce polskiej młodzieży – przyszłych nauczycieli. Stało się to między 15 września a 3 listopada 1945 r., kiedy to oficjalnie otwarto Liceum Pedagogiczne wraz ze Szkołą Ćwiczeń. W równie opłakanym stanie znajdowało się otoczenie budynku. Za boiskiem była prowizoryczna ubikacja i wojskowa łaźnia, a trochę dalej cmentarz wojskowy, gdzie grzebano żołnierzy zmarłych w szpitalu, mieszczącym się w tym budynku. W skład pierwszej Rady Pedagogicznej Liceum roku szkolnego 1945/46 wchodzili: dyrektor Józef Dziatko – matematyka, Stanisława Sienkiewicz – język polski, Marian Kopanicki – geografia, Tadeusz Tyszkowski – zajęcia praktyczne i gimnastyka, Kazimiera Kułakowska – zajęcia praktyczne i gimnastyka, Stanisław Raczyński – śpiew, Stanisław Gałązka – przysposobienie wojskowe, Dymitr Jabłoński – biologia, ks. Izydor Koźbiał – religia. Obowiązki kierownika Szkoły Ćwiczeń pełnił Tadeusz Tyszkowski, a grono pedagogiczne stanowiły 3 osoby pracujące na pełnych etatach: Kazimiera Krzywiec –matematyka i religia, Waleria Muszarska –klasy I, Stefania Jabłońska –klasy II, a pozostałych przedmiotów uczyli profesorowie Liceum. W pierwszym powojennym roku w Szkole Ćwiczeń uczyło się 130 uczniów.

1 lipca 1970 r. kuźnia kwidzyńskich kadr pedagogicznych zakończyła swą działalność. Istniała 25 lat. W budynku mieści się dziś Szkoła Podstawowa nr 4 im. Adama Mickiewicza. Szkoła, do której miałam przyjemność uczęszczać od 1979 roku. Moja szkoła - Czwórka...
 

Hindenburgschule - szkoła wybudowana w latach trzydziestych XX wieku

Najstarsze jak dotąd zachowane zdjęcie z okresu powojennego. 1949 rok - od lewej stoją: Lucjan Majewski, Henryk Nowak, Bohdan Misiurewicz, Stanisław Tłustochowicz

  

Na boisku szkolnym zimą koniecznie budowano lodowisko, 1952 rok, Leokadia Krzysztofiak i Eugenia Stasiewska

 

Fotografia co prawda dopiero z 1968 roku, ale pamiętam, że gabinet fizyki na drugim piętrze bardzo długo nie zmieniał swojego wyglądu. Drewniane stoły, gaz wykorzystywany przy doświadczeniach oraz podwyższona katedra "zniknęły" dopiero w drugiej połowie lat osiemdziesiątych lub na pocz. dziewięćdziesiątych XX wieku.